Les 3: Jij bent verantwoordelijk voor jouw leven!

Jij bent zelf verantwoordelijk voor jóuw leven en niemand anders!

Zodra jij die verantwoordelijkheid neemt, zal je merken dat dit direct gevolgen heeft. Er zullen dingen in je omgeving veranderen op het moment dat jij je focust op je goed voelen. Zodra jij ervoor kiest om anders naar jezelf en naar je puber te kijken, zal je merken dat jouw energie verandert. Dit heeft vervolgens weer invloed op jouw puber. Kijk niet gek op als je opmerkingen hoort zoals ‘jeetje mam, doe normaal, doe niet zo vrolijk!’ Ook al wil je puber het niet en zal hij het ontkennen, hij zal hier -mogelijk stap voor stap- in meegaan. Denk maar eens terug aan die leuke dag waarop jij je goed voelde en alles zo gemakkelijk leek te verlopen. Als jij je goed voelt, werkt dat aanstekelijk. Net zoals het ook invloed heeft wanneer jij een offday hebt.

En het is niet erg als je een keer een offday hebt, maar jij weet nu hoe je dat kunt shiften. Jij weet nu dat je een keuze hebt of je dit je dag laat beïnvloeden. Besef je ook dat de problemen van anderen, niet jouw problemen zijn of hoeven worden. Je kan ze natuurlijk aanhoren en uit liefde naast je neerleggen. Je kunt je openstellen voor anderen, maar laat je focus niet beïnvloeden door hen. Ga niet piekeren over de problemen van anderen, want daar hebben jullie beide niets aan. Dit maakt je geen onvriendelijk, naar of egoïstisch persoon, nee, dit is zelfliefde.

Want bedenk je eens… Wanneer jij meegaat in de emoties van die ander, dan heeft die daar niets aan? Toch?

Wanneer je puber bijvoorbeeld erg verdrietig is, heeft hij er toch niet veel aan als jij mee gaat huilen? Je puber heeft er veel meer aan als jij hem troost, een luisterend oor biedt en indien gewenst opbeurt en opvrolijkt.

Hoor het aan en weet dat je de keuze hebt om het naast je neer te leggen voor jezelf, voor jouw gemoedstoestand. Wanneer je die verantwoordelijkheid pakt, zal je ervaren dat het steeds gemakkelijker wordt. Ook dit is elke keer die keuze maken. Elke keer kiezen wat voor jou goed voelt.

Verantwoordelijkheid nemen voor jouw leven. Betekent ook dat je inziet dat je kind, je puber niet je bezit is. Betekent ook dat je weet dat je puber zelf verantwoordelijkheid voor zijn keuzes en zijn acties. Jij begeleidt hem van pasgeborene naar volwassene. Je kind is niet je bezit. Op papier ben je verantwoordelijkheid, maar op een dag zal je puber volledig verantwoordelijkheid zijn voor zijn leven en alles wat daarbij komt kijken. Geef hem dan stap voor stap die verantwoordelijkheid. Begeleidt hem daarin door elke dag te kijken wat wel en niet haalbaar is. Door elke keer de balans te zoeken. Door te zien dat je puber ‘foute’ keuzes maakt en dat je dit laat gebeuren. Omdat je weet dat het hem verder gaat helpen. Omdat je weet dat het in de toekomst verder brengt. Wees er dan voor hem en begeleidt hem weer op het pad waar HIJ wil zijn.

Gun het jezelf om constant te blijven zoeken naar manieren in de opvoeding die bij jullie passen en die voor jou werken. Als je erachter komt dat een bepaalde manier niet werkt, zie dat dan als een leermoment en ga op zoek naar een ander manier.

Je hoeft niet perfect te zijn en je hoeft je ook niet perfect te gedragen, niet voor jezelf en al helemaal niet voor iemand anders. Er zijn al genoeg dingen fake in deze wereld en tot die groep wil je niet behoren, denk ik.

Geef jezelf en je puber elke dag een nieuwe kans, een nieuwe mogelijkheid om te oefenen. Als jij op deze manier kan denken, praten en handelen krijg je elke dag andere resultaten.

Maar als je jezelf niet toestaat om fouten te maken, ga je op je tenen lopen en zal je je steeds minder goed voelen.

Blijf op zoek gaan naar mogelijkheden, laat je ‘foute’ keuzes je niet ontmoedigen in je opvoeding. Leer juist van je fouten, leer van de resultaten waar je minder tevreden over bent. Geef jezelf en je puber de kans om te ontdekken en fouten te maken, want daardoor groeien jullie beide én jullie doen ervaringen op die zullen helpen bij het vinden van de oplossing. Hier zal je veel meer mee bereiken en dan zul je merken dat het ogenschijnlijk makkelijker gaat. Ik zeg ‘ogenschijnlijk’, omdat je er net zo hard voor werkt, maar het voelt niet als hard werken.

En soms… soms is het ook goed om het even met rust te laten, om je aandacht op iets anders te vestigen en niet persé die band willen verbeteren.

Wanneer jij namelijk persé wil werken aan het verbeteren van het contact of de relatie met je puber en je doet dat vanuit een bepaald soort ‘moeten’, dan werkt dat niet. Dat levert je eerder frustraties op dan energie en zeg nou zelf, dat wil je ook niet.

Soms is het ook gewoon goed om je aandacht en focus er juist even vanaf te halen. Je zal merken dat het je rust en ruimte geeft. En die rust en ruimte helpen je weer om stappen te zetten. Dit is niet gemakkelijk, maar sta jezelf toe om elke dag te leren. Bepaal voor jezelf wat goed voelt en luister eens wat meer naar dat gevoel. Laat je niet afleiden door die mooie, perfecte plaatjes en verhalen die worden geschetst door andere ouders en op social media. Doe wat voor jou goed voelt. Sta jezelf toe om elke dag een stukje beter te worden in het ouderschap, het bedenken van manieren om te leren omgaan met je triggers, met je negatieve gedachten en hoe je deze kan omzetten naar iets waar jij of je puber van kan leren. Zie de discussies met je puber dan ook als een belangrijke les om te leren en niet alleen om je puber streng toe te spreken voor zijn gedrag. Onderzoek waar dit gedrag vandaan komt. Waarom heeft je puber zich zo gedragen, wat zit er verstopt achter zijn gedrag en waardoor heb jij op een bepaalde manier gereageerd?